ŞÜHEDA TORUNLARINA

Ufuk hala kırmızı, gün nedense doğmuyor,




Bulut yine üstümde, heyhat yağmur yağmıyor.


Akan bunca kanlı yaş, zulmü hala boğmuyor;


Fakat boğacak bir gün, bunu sen de böyle bil,


Sen ey asrın mağduru, asrın mazlumu nesil.


Afakı sarmış zulüm, bugün ecdat ağlıyor,


Yerde binlerce mazlum, gökte ervah ağlıyor.


Anam, bacım, kardeşim herkes eyvah ağlıyor,


Sil bahtsız milletimin sel olan yaşını sil,


Ey gazi yadigarı, şehid torunu nesil..


Karabağ’da yüreğim karaları bağlarken,


Nahcivan’da, Bosna’da analarım ağlarken,


Mazlumların feryadı sineleri dağlarken,


Kulak tıkayanları, göz yumanları bil,


Ey gazi yadigarı, şehid torunu nesil.


Balinaya, martıya ayağa kalkan dünya,


Müslüman kırılırken sadece bakan dünya,


Her yanından sahtelik, kalleşlik akan dünya,


Maskeleri yırtacak bir nesil geliyor, bil..


Ey gazi yadigarı şehid torunu nesil.


Tükür kalleş dünyanın yalan sözüne tükür,


Çifte standardına, iki yüzüne tükür,


Mürai yapısına, sahte özüne tükür,


Tükrüğü kirletecek suratları sen de bil,


Ey gazi yadigarı, şehid torunu nesil.


Paris şartı, Helsinki, Agik, İnsan hakları,


Müslüman’ı insandan saymaz bunun çokları.


Yamyamlar bile hürken, biz oynarız yokları,


Bu esaret zincirin kopsun yiğidim asıl,


Ey gazi yadigarı, şehid torunu nesil






Varsın nemelazımcı ev desin, geçim desin,


Varsın politikacı oy desin, seçim desin,


Sen yiğidim ap ayrı boydasın, biçimdesin,


Senin ruhun cevherdir, senin seciyen asil,


Ey gazi yadigarı, şehid torunu nesil.


Ayasofya’m gene mi mağdur, mazlum kalacak?


Yine mi İstanbul’um bana gurbet olacak?


Ervahımın gene mi tebessümü solacak?


Çekilir mi bu çile, kopsun yiğidim asıl,


Ey gazi yadigarı şehid torunu nesil.






Yegane ümit sensin, sensin gurur kaynağım,


Sensin iftiharımız, sevinç, sürur kaynağım.


Sensin artık son çare, sen ey çile yumağım.


Yürü.. Allah Allah de, küfleri pasları sil,


Ey gazi yadigarı şehid torunu nesil..


AHMED METİNCAN