Gül kokulu yollarına düşmüş yüreğim YA RESULALLAH !

Günahlarımın derdiyle,hasretinin yangınıyla,
Aşkının ateşiyle,sana ümmet olmanın sevinciyle
Arz ediyorum halimi...

Sana gelmek var ölmeden önce.
Senin şehrinde nârına yanıp kül olmak var.
Sana geldikten sonra
Bir daha dönmemek var (inşALLAH).
Yanında kalmak var.

Ayak bastığın yerlerde olmak var,
Bastığın yer olmak var.
Kıyamete kadar yanında olmak var.
Toprağın altından dahi olsa,
Kokunu almak var ya Resulullah

Sana ümmet olmak için
Seni sevmek yeterse eğer,
işte ben seviyorum.Elbette seviyorum.
Mutlaka seveceğim. Nasıl sevmem?

Kalbimin bütün zincirleriyle
Nasıl bağlanmam sana? Kimler Seni ölesiye
Sevmedi ki Ya ResulALLAH?

Hz. Bilâl’e kızgın kumlar üzerine
Sayanma gücü veren, Sana olan bağlılığı ve
Sevgisi değil miydi?
Hz. Ebubekir’e,
“Anam babam Sana feda olsun Ya ResulALLAH!”
Dedirten bu sevgi değil miydi?

Kendisini bıraktığını düşünüp
Hz. Musab, Sana olan sevgisi
Yüzünden Cenab–ı Hakk tarafından şehadet
Mertebesiyle ödüllendirilmemiş miydi?
Nasıl sevmem?
Elbette seviyorum ve seveceğim.
Bir ömür boyu.

Esselâtü vesselâmü aleyke ya ResulALLAH!
Esselâtü vesselâmü aleyke ya HabibALLAH