BİR ANLIK İBADET

Sevgili Peygamberimiz "sallallahü aleyhi ve sellem", bir gün mescid-i şerifte eshabiyle sohbet ediyordu.

Az sonra Cebrail aleyhisselam geldi.

Bir haber getirmişti Efendimize.

Selam verip arzetti:

- Ya Resulallah! Ebu Bekir, bu sabah bir ibadet yaptı ki, yetmiş yıllık ibadete bedeldir.

Efendimiz bir şey buyurmadılar.

Bilal-i Habeşiyi çağırıp;

- Ebu Bekir'i çağır, gelsin buyurdular.

Hazret-i Bilal;

- Baş üstüne ya Resulallah dedi.

Ve koşup çaldı kapıyı.

Hazret-i Ebu Bekir çıktı kapıya:

- Buyur ya Bilal!

- Efendimiz seni çağırıyor ya Eba Bekir.

- Peki, hemen geliyorum.

Acele giyinip çıktı evden.

Az sonra mescitteydi.

Selam verip oturdu karşılarına.

Efendimiz sordular:

- Nasılsın ya Eba Bekir?

- Elhamdülillah ya Resulallah.

- Evde ne yapıyordun?

- Bir şey yapmıyordum.

- Bir ibadet yapmıyor muydun?

- Hayır ya Resulallah.

- Bir hayır, hasenat?

- Yok, hayır.

- Peki, kalbinden bir şey geçirdin mi?

Hazret-i Ebu Bekir biraz düşünüp arzetti:

- Evet ya Resulallah, Cenneti ve Cehennemi, Allahü teâlânın her ikisini de insanla dolduracağını geçirdim kalbimden.

Efendimiz sordular:

- Başka ne düşündün ya Eba Bekir?

- Cehennemin büyüklüğünü ve şiddetini düşündüm ya Resulallah. Burada yanacak olan insanların halini tefekkür edip titredim ve bir temennide bulundum.

- Ne temenni ettin?

- Ya Rabbi! dedim, ahirette benim vücudumu öyle büyük yap ki, Cehennemi yalnız ben doldurayım. Başka kimseye yer kalmasın. Böylece senin takdirin de yerine gelmiş olur ve bütün insanlar Cehennemden kurtulur böylece.

Efendimiz sordular:

- Neden böyle istedin ya Eba Bekir?

- Çünkü kimsenin yanmasını istemiyorum ya Resulallah. Ben yanayım, ama kimse yanmasın. Bunu istedim Rabbimden

Peygamber efendimiz aleyhisselam çok memnun olmuşlardı.

Dua buyurdular kendisine.