İTAAT SEVGİNİN GEREĞİDİR.

İtaat, sevginin gereğidir
Sevginin gereği sevilene benzemektir, onun gibi olmaktır. Kur’ân, “Biz istinasız bütün peygamberleri, Allah’ın izniyle kendilerine itaat edilsin diye gönderdik” buyuruyor. Bir kimse peygambere itaat etmiyorsa, yolundan gitmiyorsa, sevgisini nasıl ispat edecek?

Enes b. Malik’in rivayet ettiği bir hadis-i şerife göre birgün bir kişi Allah Resûlüne (asm) şöyle bir soru sormuştu: “Kıyamet ne zaman kopacak?”

Kıyametin ne zaman kopacağı o kadar önemli miydi? Yarın, öbür gün kopacak denilseydi ne yapardık? Veya “Yıllar, asırlar sonra kopacak!” denilseydi neler hissederdik?

Kıyametin vakti kendi ecelimiz gibi gizli tutulmuştu. Tâ ki her zaman Kıyamet kopacakmışcasına hazır olunsundu. Onun için Allah Resûlü (asm) bu soruya şu cevabı vermişti: “Senin o gün için ne hazırlığın var?”

Evet, meselenin özü buydu. Önemli olan Kıyamete her an kopacakmışcasına hazır bulunmaktı. Gizli tutulan ecelimiz için de her an ölecekmişcesine hazırlanmak gibi.

O kişinin cevabı şuydu: “Allah ve Resûlünün (asm) sevgisini hazırladım.”

Allah Resûlü de (asm), “Öyleyse sevdiklerinle berabersin.”

Hadisi rivayet eden Hz. Enes (ra), “Resûlullahın bu sözü sebebiyle öylesine sevinmiştik ki Müslüman olduğumuzdan bu yana bu kadar hiç sevinmemiştik” diyor ve devam ediyor: “Ben Allah’ı, Resûlünü (asm), Ebû Bekir’i ve Ömer’i severim. Gerçi benim onlar kadar ne hayrım ve ne de ibadetim var. Ama onlara olan sevgim sebebiyle Kıyamet gününde onlarla beraber olacağımı ümit ederim”1 demişti.

Bu dünyada Resûlullah’ı (asm) görme şerefine erişemedik. Ama onu görme, onunla beraber olma iştiyakı içinde yanıp kavruluyoruz. “Acaba öbür dünyada Efendimizi (asm) görebilecek miyiz?” sorusunu sanki bizim adımıza sormuş o Peygamber âşıkı kişi ve cevabını dolasıyla biz de öğrenmiş olduk.

Demek Hz. Peygamber’i (asm) seven herkes Kıyamet Gününde, Cennette onunla beraber olacak.

Peki, Resûlullah’ı (asm) sevmenin ölçüsü nedir? Kişi sırf, “Ben Resûlullah’ı seviyorum” demekle sevdiğini göstermiş olur mu?

Hayır. Sevginin gereği sevilene benzemektir, onun gibi olmaktır. Kur’ân, “Biz istinasız bütün peygamberleri, Allah’ın izniyle kendilerine itaat edilsin diye gönderdik” buyuruyor. Bir kimse peygambere itaat etmiyorsa, yolundan gitmiyorsa sevgisini nasıl ispat edecek?

Allah Resûlü (asm) de, yüz çevirenler dışında herkesin Cennete gireceğini bildirmiş “Yüz çevirenler kimleridir?” sorusuna da, “Bana itaat edenler Cennete girer, karşı gelenler de Cehenneme girerler” buyurmuşlardır.

Demek itaat, sevginin gereği...